Dag 4: Wandeling van Tadepani (2590 meter) naar Ghandruk (1940meter)

Kak, er is geen water meer 🤔.Waarom dat is, weet niemand en de eigenaren van de lodge schijnen zich er niet druk om te maken. Dat houdt in, geen toilet doorspoelen en verdere sanitaire voorzieningen. We redden ons met water uit onze veldflessen.

Gelukkig hebben ze wel water in de keuken en is men in voorbereiding van ons ontbijt. We hebben buiten ontbeten met dit uitzicht.... niet verkeerd en maakt de watergebrek ruimschoots goed.

Vandaag staat er een korte wandeling op het programna (4uur). We vertrekken na het ontbijt en wandelen gelijk een heel oud bos in, het lijkt wel een sprookje... een elfjesbos

We dalen vandaag alleen maar af. Het weer is prima, we lopen in t-shirt's. Blij dat we vandaag geen extreem lange wandeldag hebben want iedereen heeft spierpijn en mijn knieën huilen 😓. Dalen van trappen is blijkbaar heftiger voor de knieën dan stijgen want dat gaat nu prima. Nou ja, we moeten door... en ik ook. Paracetamol en ibuprofen zijn mijn vriendjes nu..en dan is het te doen. We lopen verder en komen door schattige dorpjes waar ze ons van alles proberen te verkopen zonder opdringerig te zijn. We drinken een kopje thee en gaan samen verder. We zeggen steeds tegen elkaar hoe mooi en bijzonder we het hier vinden

Ik loop met Henk Marije en Christoff achteraan en hebben vooral geen drukte. We genieten enorm van alles wat we zien, en zuigen alle indrukken op.  

Na ongeveer 2,5 uur komen we aan in Ghandruk. Ghandruk is een bekend dorpje (gurku soldaten) en in vergelijking met de andere dorpjes is Ghandruk de grootste van alle dorpjes. We slapen nu in een mooie lodge waar we weer eigen badkamer hebben en warm water😀. Dit wordt door iedereen enorm gewaardeerd. Buiten de lodge zitten een aantal verkopers die spiegeltjes en kraaltjes verkopen. Ja, je snapt hem al. Teveel gekocht en ws teveel betaald. Maar het waren super aardige vrouwen de gunfactor was hoog 😉. Hopelijk zijn de meisjes thuis er blij mee. 

In de middag hebben we een wandeling (alsof het nog niet genoeg was) gemaakt door Ghandruk. Wederom trappen... omhoog en omlaag... maar ook wederom geestverruimend. De tijd heeft hier stilgestaan. 

De mensen zijn vriendelijk en poseren graag voor een foto. We geven ze onze musli repen.

We bezoeken een museum in Ghandruk en een monastrie.

Om de monastrie treffen we de gebedsmolens en uiteraard gaan we weer (met de klok) mee lopen en de mantra zingen. In de monastrie heerst rust. Kleine bankjes en gongen en hoorn voor het ochtendritueel. Bij de uitgang uiteraard de vrije gift. 

Op een gegeven moment hoorden we de belletjes weer. Deze keer waren het ezels die stenen aan beide zijden droegen. Ze werden tegen de trappen opgedreven. De stenen gebruiken ze voor de wederopbouw van de huizen die getroffen zijn door de aardbeving.

De huizen in Ghandruk staan dicht bij elkaar wat uitzonderlijk is. Alle huizen hebben leien daken(ook niet eerder gezien) van bovenaf een mooi gezicht. 

We eten vanavond met de gidsen en dragers. Het is een soort laatste avond met hen. We hebben met een aantal van hen veel opgetrokken deze dagen. We vinden het jammer dat na morgen onze wegen weer gaan scheiden. Maar ja, zo gaat dat. We leggen geld in voor hen zodat ze cola en bier kunnen drinken tijdens het eten. Voor hen is dit heel bijzonder want dat krijgen ze bijna nooit. (Onvoorstelbaar) morgen krijgen ze een enveloppe met een fooi. (Onze reisleider adviseert ons hierin).

De wekker wordt gezet op 6 uur( morgen weer lange wandeldag). We wandelen terug naar ons vertrekpunt Naya Pul)

Namasté

14 Km, 20000 stapjes, en 1 blaar😓