Dag 5 Ghandruk (1940meter)naar Naya Pul

Een Nepalese  gezegde: Overdag is Nepal van de mensen, s'nachts van de honden....  nou dat hebben we geweten. Alle honden in Ghandruk hebben we vannacht gehoord...onafgebroken geblaf. Blij dat ik mijn oortjes bij me heb, fijne muziek geluisterd, net iets luider dan het geblaf. Matige nacht, maar we liggen er steeds op tijd in dus uurtjes genoeg geslapen. Op naar de laatste trekking dag. We dalen vandaag alleen maar af..

De omgeving is wederom anders maar ook weer prachtig. Watervallen en de rivier waar we langs lopen, het lijkt hier zo gewoon.

Na 2 uur (vlogen voorbij) komen we in een dorpje waar we thee drinken. Ik koop een notitie boekje (heb er nog wel 10 ongebruikt thuis liggen🤔) van een dorpsbewoner die me verteld  dat ze dit zelf maken en het geld naar de gemeenschap gaat. Ik geloof beide niet maar het leven hoog in de bergen is hard, zeer hard. Ik heb het nu zelf gezien, vrouwen moeten zeer hard werken en dragen onmenselijke gewichten op hun rug. Ik heb gezien, hout, bladeren, cement!!, ijzer, water vaten, gasflessen ed. En als je ze tegenkomt zijn ze vriendelijk en groeten ze met "Namasté". Echt onvoorstelbaar. De gemiddelde levensverwachting hier is 65-70jr. En dat is niet vreemd. Want het leven is hier hard door arbeidsomstandigheden en het klimaat. De meeste mensen overlijden in de aankomende periode, tijdens de moesson, het is dan gevaarlijk. Glijpartijen ed. Dus ja, een (overbodig) boekje heb ik gekocht. We dalen verder af en laten de trappen achter ons. Het loopt  geleidelijk af langs terras landschap 

Naar het vlakkere laatste gedeelte. Hier lopen ook veel Nepalesen langs de weg naar beneden, de weg is stoffig, er rijdt best veel verkeer.

De schone berglucht is weg en heeft plaatsgemaakt voor stoffige lucht (voor ons is het maar even dat we daar zijn maar aan deze weg wonen veel mensen en ik zie veel kleine kinderen. We delen de energierepen en koekjes die we over hebben uit. Het is triest te zien dat deze kinderen in deze omstandigheden moeten leven. We lopen verder naar beneden. Een aantal van de groep lopen voor, ik loop in het midden en loop nu weer redelijk lekker muv een paar blaren, veel spierpijn (nog nooit zoveel spierpijn gehad) stram en stijf, en mijn rechter knie die protesteert(nooit knie klachten gehad). Maar ja, je wordt ouder...de oudste dames in de groep zijn 67 en 68 jaar én een echtpaar die net gepensioneerd zijn. Echt zoveel respect hiervoor!! En dat horen ze ook regelmatig van vreemde mensen die de tocht ook lopen (vaak jonge mensen). Ria geeft aan dat het voor haar de laatste keer is geweest dat ze bergtochten maakt. Nou ik kan me het voorstellen. 

Nog een paar kilometer en we komen het dorpje binnen en we hebben het gehaald

Jaaaaaaa we zijn over. We hebben het gehaald. 😀😀😀😀. We gaan met de hele groep incl de porters op de foto.

En straks lekker een warm bad nemen in het hotel... ik kijk er naar uit. 😍😍😘

Namasté