Kathmandu

De ochtend begon met een heerlijk ontbijt, om 9 uur stond de bus klaar om ons te brengen naar Patan, het was al lekker warm(en stoffig) en snel werd het warmer en warmer. In Patan (old city) hebben we tempelcomplex bezocht van de koning(en) in oude tijden.

Het is flink beschadigd door de aardbeving (2015). De wederopbouw en renovatie is nog in volle gang. Toch kun je het meeste wel bekijken en je kunt naar binnen. Na ruim een uurtje hebben we het oude paleis met badhuis en tuin(lees:onkruid) achterons gelaten en zijn met de bus vertrokken naar The Great Boudha Stupa. 

Dit is de grootste stupa van Nepal, hij wordt ook wel de Bodhi Stupa of Stupa of enlightenment genoemd. Hindoes uit heel Azië komen hier naar toe. Het is de bedoeling dat je er 7 x omheen loopt en de gebedsmolens laat draaien, je zult een beter mens worden. De hele Stupa aera ruikt naar wierook, de veelgehoorde mantra hier is Om Mani Padme Hum. Persoonlijk vind ik dit een van de mooiste mantra's. Om de Stupa zitten allerlei winkeltjes, en veel painting scholen.

Op deze ateliers worden leerlingen opgeleid in het maken van mandala's daar zijn ze weken cq maanden bezig. Het duurt 4 jaar voordat je een meester bent en de techniek beheerst. Ik heb zelf een Mandela van een Meester gekocht, Mandela met hele mooie kleuren, veel blauw zit erin verwerkt en goud. Deze Mandela staat voor Health. Ik ben er erg blij mee. Je kan ook Mandela krijgen in andere kleuren waarbij de verschillende kleuren verschillende betekenissen hebben, bv welvaart, succes of wijsheid. 

Vandaag zijn we ook op een verdrietige plek geweest, Pashupatinath. De crematies van de hindoes.

De Pashupatinath tempel is een van de heiligste tempels op de wereld. Je mag er helaas als niet hindoe niet naar binnen. Aan de oever van de Bagmati rivier vinden de lijkwassingen en de verbrandingen plaats. De oudste zoon van het gezin moet bij de mond van het lijk het vuur aansteken. Men is er van overtuigd dat de ziel ontsnapt door de mond. Het is nu de tweede keer dat ik hier ben. Het is nog steeds erg indrukwekkend, de groep is er ook stil van geworden. Iedereen is in gedachten, ieders met zijn eigen emoties. Toch prachtig om weer mee te maken. De sadoes zitten er nog steeds, maar die vind ik persoonlijk te commercieel, ze willen samen met je op de foto en als je naast ze gaat zitten fluisteren ze in je oor hoeveel roepies ze willen voor de foto, en dan spreken ze gauw een wens uit. Het voelde niet zuiver. Dus dat heb ik ook maar niet gedaan. 

We eten hier super lekker, vandaag vegetarische momo's gegeten en natuurlijk rijst. Momo''s zijn een soort deeghapjes die op een bepaalde manier gevouwen zijn. Het al een feestje is om er naar te kijken eigenlijk vind ik het te jammer om ze op te eten. (Toch wel gedaan hahaha... Te lekker).

Ik moet morgen om half zes al op want de bus staat vroeg klaar voor vertrek naar Nuwakot

Alles moet weer in gepakt in de koffer dus... Namasté.