Dag 3: Gorepani(2850 meter) naar Tadapani(2590 meter)(inclusief Poon Hill)

Vanmorgen moesten we vroeg op om de zonsopgang op Poonhill mee te maken. In 3 kwartier 360 meter stijgen leek op voorhand niet zoveel maar oh oh wat viel dat tegen.. het ging in run naar boven. Het was nog donker dus iedereen had zaklampen mee. (Het was net een lampionnen optocht) best gaaf. Daar aangekomen bleek dat we daar niet alleen waren 😂😂😂 maar dat was ons al wel duidelijk op de trappen, met al die lampjes. Boven aangekomen was het inmiddels licht maar de zon zat nog achter de bergen.

(gauw een kop thee gekocht en een foto gemaakt bij de paal) 

Niets teveel gezegd, het is adembenemend, bijzonder was dat een klein groepje mensen Amazing Grace zongen, steeds meer mensen sloten zich hier bij aan

We gaan alle trappen weer af naar beneden voor het ontbijt, slaapzak weer inpakken en op naar Tadapani.

Echt een fantastische tocht.... kijk maar: 

Op een gegeven moment moesten we afdalen, (lang naar uitgekeken na al die trappen te hebben geklommen). We liepen echter in de sneeuw, dit samen met dat het hier nu lente wordt gaf dat de paden spiegelglad waren. Het was echt verschrikkelijk, we moesten langs een afgrond en de een na de ander gleed uit en viel. Het huilen stond ons (lees :mij)nader dan het lachen. De gidsen deden hun uiterste best om ons veilig naar beneden te loodsen. Soms gooiden ze paardenpoep op het ijs om meer grip te geven aan ons. Het was echt heel eng. Zo zie je maar dat je dit echt niet zonder gidsen kan doen. "Mijn gids" heeft een goede fooi gehad, ik geloof zelfs dat we gaan trouwen..🤣🤣🤣🤣🤣🤣🤣😃

We zitten nu weer gezellig bij elkaar, ik zie vanuit mijn ooghoeken dat het eten eraan komt. 

Namasté 

18,5 Km. 21600 stapjes en 5000kcal verbrand 😀😀😀